«Αλήθεια των αδυνάτων αδύνατο

Ποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω 

αυτά τα όντα που δεν βλέπουνε

το τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου, 

το εφήμερο της παράλογης ζωής του

κι ανακαλύπτουνε διαφορέςγιομάτοι μίσος

διαφορές σε χρώμα δέρματος, φυλή, θρησκεία»

Στην κοιλάδα με τους ροδώνες

Νίκος Εγγονόπουλος

Αναφορικά με το θέμα που δημιούργησαν κάποιοι από το τίποτα, αλλοιώνοντας γραπτό λόγο και προθέσεις μου δεν θα απαντούσα, όπως δεν έχω απαντήσει και σε άλλα θέματα, αλλά σε αυτή την περίπτωση θα ήθελα να επισημάνω και να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα. Το θέμα το συνεχίζουν μερικοί και δεν καταλαβαίνω γιατί. Δεν θα αφήσω όμως  τίποτα να πέσει  κάτω. Ως εδώ.  

Από τα σχόλια που διαβάζω και ακούω φαίνεται ότι πολλοί από αυτούς που κάνουν κριτική και ολοφύρονται δεν έχουν διαβάσει το πρωτότυπο. Κάποιοι είναι απολύτως καλοπροαίρετοι.  Άλλοι όχι.  Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς (αντιπολιτευόμενοι πολιτικοί και wannabe πολιτικοί)βρήκαν φαίνεται την ευκαιρία να ψαρέψουν ψηφαλάκια από τη δεξαμενή της εκκλησίας από τη μία πλευρά και από τους παντός είδους ρατσιστές που κυκλοφορούν ανάμεσα μας από την άλλη.  Τους κατηγορώ εκ των προτέρων για ηθική αυτουργία σε περίπτωση που προκύψουν φαινόμενα Περάματος και για ο,τι (μου) συμβεί.

Δεν αφίσταμαι  ούτε κατά κεραία από τις οδηγίες που έγραψα έστω και αν θα έπρεπε να παραμείνω «όρθιος και μόνος μέσα στη φοβερή ερημία του πλήθους» (Μ. Αναγνωστάκης). Ευτυχώς κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, δεν είμαι μόνος. Οι θετικές φωνές υπερτερούν των κραυγών.

Ζητώ από τους καλοπροαίρετους, δημοκρατικούς και σκεπτόμενους πολίτες  να διαβάσουν το πρωτότυπο που υπάρχει στην ιστοσελίδα του Νοσοκομείου (forum)  και όχι αυτά που δημοσίευσαν οι εφημερίδες. Το κείμενο είναι αποτέλεσμα βιβλιογραφικής  προσέγγισης, που έχουν κάνει όλα τα κράτη με μέσο επίπεδο ανάπτυξης και πάνω. Έτσι, θα καταλάβουν ότι αυτά που μου απέδωσαν κάποιοι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Το ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι: γιατί αυτοί που τα έγραψαν αλλοίωσαν τα γραφόμενα μου? Πώς είδαν ως «φιρμάνι» ένα ενημερωτικό- επιστημονικό κείμενο οδηγιών? Ξέρουν τι σημαίνει φιρμάνι?  Έχουν συναίσθηση των λέξεων που γράφουν? Τόση αγραμματοσύνη? Τόση αβάστακτη ελαφρότητα?   Ή τόσο άξιος ο μισθός τους? Και τέλος, γιατί κανένας «δημοσιογράφος» δε με πήρε ένα τηλέφωνο, αλλά πήραν δηλώσεις από κάθε αντιπολιτευόμενο?

Γιατί στεναχωρήθηκαν οι υπερευαίσθητοι δημοσιογράφοι επειδή γράφω ότι ο γιατρός πρέπει να φοράει γάντια όταν εξετάζει γυναίκες? Τι ζόρι τραβάνε αν ο μουσουλμάνος πρέπει να ταΐζεται με το δεξί χέρι? Και γιατί είναι κακό να παρευρίσκεται νοσηλεύτρια όταν εξετάζεται γυναίκα από άνδρα γιατρό? Αυτό συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις στο εξωτερικό, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, προκειμένου να προστατευτεί ο γιατρός από τυχόν κατηγορίες για παρενόχληση. 

Για τα θρησκευτικά σύμβολα ποτέ δεν είπα να φύγουν από τους θαλάμους. Να μετακινηθούν πάνω από το κρεβάτι του ασθενούς είπα. Όχι να κατέβουν τα εικονίσματα από τους θαλάμους ή από το νοσοκομείο κατ’ άλλους. Έλεος! Τόση παραποίηση?  Αν μη τι άλλο προστατεύεις, πέρα από το σεβασμό στον ασθενή, και το ίδιο το σύμβολο από τυχόν  έξαλλο αλλόθρησκο.  Αυτά έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες σε άλλες χώρες. Εδώ αυτές οι οδηγίες έγιναν πρωτοσέλιδα! Έγκλημα καθοσιώσεως!!!

Αυτοί που  αναρωτιούνται αν οι γείτονες μας  ή οι λοιπές μουσουλμανικές δυνάμεις θα φέρονταν τόσο ευγενικά σε εμάς τους Έλληνες  η απάντηση μου είναι ότι εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς. Αν μερικοί θέλουν να γίνουμε σαν αυτούς μακριά από εμένα. Απλά αναρωτιέμαι αν η πιο  αγαπησιάρικη θρησκεία του κόσμου, που είναι η ελληνορθόδοξη χριστιανοσύνη, μπορεί να εκφράζεται μέσα από τέτοιες κραυγές  μίσους και χολής.  

Δεν θα ασχοληθώ με διάφορα φληναφήματα που γράφτηκαν. Δύο όμως περιπτώσεις θα τις απαντήσω γιατί με στεναχώρησαν .  Την αλήθεια θέλω να αποκαταστήσω χωρίς να θίξω κανέναν από τους υβριστές μου. «Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδόμενους», όπως θα έλεγε και ο μεγάλος Αλεξανδρινός.

Φαίνεται ότι κάποιοι έχουν  χάσει κάθε έννοια μέτρου. Θα πρέπει να προσέξουμε ώστε να μην ξεπεράσουμε τα  όρια του γκροτέσκου και βρεθούμε στην περιοχή του γελοίου. Δε μπορεί κανείς να εξηγήσει την κήρυξη αγώνα (από ιερωμένο κατά τεκμήριο σοβαρό και τον οποίο σέβομαι) υπέρ των ιερών και των οσίων αυτής της φυλής εναντίον ενός διοικητή νοσοκομείου, που χαρακτηρίστηκε από άλλον ιερωμένο (διαπρύσιο κήρυκα της αγάπης κατά τα άλλα)    ως πράκτορας των τζιχαντιστών.

Απλά υπενθυμίζω ότι τίποτα δε χαρίζεται. Τα πάντα κερδίζονται. Νοιώθω ότι ο όρος σεβάσμιος (και μάλιστα στον υπερθετικό του βαθμό) θα πρέπει να συνοδεύεται από λόγους καταλλαγής και αγάπης προς το συνάνθρωπο, αλλιώς   παραμένει απλά μια κλητική προσφώνηση κενή περιεχομένου. Ουαί υμίν…

Για να είμαστε εξηγημένοι λοιπόν.  Αυτοί που αυτοανακηρύσσονται σε κήνσορες και τιμητές των πάντων ας το ξεχάσουν.  Δε θα αλλάξω τώρα στάση ζωής. Το αξιακό μου σύστημα δε θα υποστεί καλιμπράρισμα τώρα προκειμένου να γίνω αρεστός και να χωράω στα καλούπια τους. Δε με αφορούν τα άτομα αυτά.  «Κύριε όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημα Σου» που θα  έλεγε και ο Σεφέρης.    Δε θα με δολοφονήσουν ηθικά οι επαγγελματίες πατριώτες, οι επαγγελματίες χριστιανοί, ή οι επαγγελματίες κομματάρχες. 

Δεν είμαι επαγγελματίας σαν αυτούς. Είμαι  επαγγελματίας της υγείας και δάσκαλος. Και νοιώθω την ευθύνη να αγωνίζομαι για την αναβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών,  για τα δικαιώματα του εργαζόμενου στο νοσοκομείο, του ασθενούς και του ικέτη με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξης.  Αυτό θα κάνω.  Γιατί αυτό με εκφράζει. Αυτός είναι ο ανθρωπισμός μου. Αυτό που  ονομάζω  αριστερή στάση ζωής . Αυτή είναι η δική μου αριστερά. Η αριστερά της προσφοράς. Όχι η θρησκευτική, κομματική ή όποια άλλη καμαρίλα.   

Έρρωσθε

Υ.Γ. Επειδή με αναγκάζουν και χοντραίνουν το παιχνίδι οι κατήγοροι μου θα κάνω κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ στο παρελθόν και που ούτε οι άμεσοι συνεργάτες μου στο Νοσοκομείο δε γνωρίζουν. Η εκκλησία του ΤΕΙ Καλαμάτας (Αγία Ειρήνη) είναι έργο δικό μου, που αποφασίστηκε από εμένα και 3 ακόμη άτομα, έγινε επί Προεδρίας μου, μαζί με καμιά δεκαριά-δεκαπέντε άλλους εργαζόμενους στο ΤΕΙ. Ξεκινήσαμε με δικά μας έξοδα αποκλειστικά, χωρίς δραχμή από τον κρατικό πρϋπολογισμό. Αργότερα ο μακαριστός Μεσσηνίας Χρυσόστομος μας έδωσε 1 εκατ. δραχμές, περίπου το 1/30 της συνολικής δαπάνης. Τα υπόλοιπα ήταν από το μηνιαίο μισθό μας Η εκκλησία λειτουργεί κανονικά με μεγάλη συμμετοχή των σπουδαστών..  Το γεγονός αυτό δεν το διατυμπανίζω. Είναι προσωπικό μου θέμα και αποτελεί ένα μικρό κόσμημα που «λαμπρύνει την στολήν της ψυχής μου». Δεν αφορά κανέναν άλλον. Δεν θα δεχθώ όμως από τους επαγγελματίες «βαριοχρίστιανους» να με απειλούν. Έχουν ξοδέψει μια δεκάρα από την τσεπούλα τους ποτέ? Μία δημόσια συγγνώμη από τους ιεροεξεταστές μου, που έβγαλαν αποφάσεις χωρίς να ξέρουν ούτε να ρωτήσουν τίποτα είναι και απαραίτητη και χριστιανική. Αλλιώς να πάψουν να ασχολούνται μαζί μου.   

                                                                                                                             Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ

                                                                                                                              Θ.ΠΙΣΙΜΙΣΗΣ