Η επιστημονική γνώση, αλλά κυρίως η 5μηνη εμπειρία μου στη διοίκηση του ΠΓΝΠ με οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: Το Νοσοκομείο μας είναι θύμα της επιτυχίας του.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το ΠΓΝΠ είναι ένα από τα καλύτερα νοσοκομεία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη τη ΝΑ Ευρώπη (κατά τη γνώμη μου το καλύτερο, αλλά ίσως με κάποια δόση υποκειμενικότητας). Σίγουρα είναι το πληρέστερο, αφού σχεδόν όλες οι ειδικότητες-κλινικές-τμήματα-εργαστήρια υπάρχουν και λειτουργούν στην Πάτρα. Το αναγνωρίζει η επιστημονική κοινότητα, το Υπουργείο Υγείας,  η διεθνής επιστημονική κοινότητα. Κυρίως όμως   το αναγνωρίζει ο απλός άνθρωπος, ο  Έλληνας ασθενής.

Το αποτέλεσμα είναι το νοσοκομείο μας να δέχεται όγκο περιστατικών πολύ πέρα και πάνω από τα όρια ευθύνης του. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η Δ. Ελλάδα νοσηλεύεται στο Ρίο, τουλάχιστον για τα βαριά περιστατικά. Λογικό ως ένα σημείο αφού το νοσοκομείο μας είναι πανεπιστημιακό. Αλλά το γεγονός παραμένει: Το νοσοκομείο έχει κτυπήσει «ταβάνι» σε ό,τι αφορά στην πληρότητα.

Αυτό είναι το βασικότερο πρόβλημα του Νοσοκομείου μας. Βεβαίως υπάρχουν ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό. Αλλά για το Νοσοκομείο μας δεν είναι το κύριο. Το κυρίως πρόβλημα είναι η χωρητικότητα. Αυτό είναι η πηγή των προβλημάτων. Υπάρχουν τμήματα που λειτουργούν με πληρότητα της τάξης του 120%. Το γεγονός αυτό έχει επιπτώσεις στο επίπεδο των παρεχομένων υπηρεσιών. Πρώτα στον ασθενή και κατόπιν στο προσωπικό, κυρίως το νοσηλευτικό, το οποίο λειτουργεί στα όρια της ανθρώπινης αντοχής (σύνδρομο burnout) και λόγω αυτού πάλι στον ασθενή (φαύλος κύκλος)

Αυτή τη στιγμή το ΠΓΝΠ παρέχει πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια φροντίδα ταυτοχρόνως. Είναι αυτός ο ρόλος του? Ξεκάθαρα ΟΧΙ. Πρέπει να έχει και δευτεροβάθμια φροντίδα ένα τριτοβάθμιο νοσοκομείο? Η απάντηση είναι ΝΑΙ, αλλά σε περιορισμένο αριθμό, προκειμένου να εκπαιδεύονται οι φοιτητές σε όλων των ειδών τα περιστατικά.

Εδώ όμως έχουμε το πρόβλημα ΟΛΩΝ των κατηγοριών τα περιστατικά να έρχονται στο ΠΓΝΠ. Άλλα με διακομιδές από άλλα νοσοκομεία (το πρόβλημα θα το θίξουμε στο μέλλον, αφού τελειώσει η μελέτη που διεξάγουμε πάνω στο θέμα αυτό), άλλα με πρωτοβουλία των ίδιων των ασθενών, οι οποίοι καταφθάνουν με ίδια μέσα από γειτονικές πόλεις τις ημέρες των εφημεριών.

Είναι το τίμημα της επιτυχίας του ΠΓΝΠ.

Από την άλλη πλευρά υπάρχουν τα γειτονικά νοσοκομεία. Θα αναφερθώ μόνο σε ένα, που είναι και ο λόγος συγγραφής αυτής της ανοικτής επιστολής. Είναι το Αίγιο. Το Αίγιο είναι αδύνατο να ανταγωνιστεί σε επίπεδο ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού με το Ρίο. Είναι αδύνατο να προσαρμοστεί στις εξελίξεις όπως ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Θα υποστεί λοιπόν, mutatis mutandis, τις συνέπειες που ο Schumpeter έχει προσδιορίσει  ως δημιουργική καταστροφή (creative destruction).

Το ερώτημα που μπαίνει αφορά στο μέλλον του νοσοκομείου. Δε μπαίνει θέμα προς το παρόν. Αλλά τι θα γίνει στο μέλλον? Το νοσοκομείο αν συνεχίσει έτσι θα «μαραζώσει», δε θα μπορεί να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες και αναγκαστικά θα υποβαθμιστεί. Θέλει κανείς να δει το Αίγιο σε μια τέτοια θέση? Πιστεύω πως όχι. Αλλά θα γίνει αν δε ληφθούν αποφάσεις. «Τα γεγονότα είναι ξεροκέφαλα» έλεγε ο Μιτεράν (κατ’ άλλους ο Λένιν). Δεν αλλάζουν εύκολα και είναι αμείλικτα.

Ας δούμε λοιπόν τα γεγονότα. Είναι γνωστό ότι το νοσοκομείο Αιγίου λειτουργεί με πληρότητα πολύ κάτω από τη χωρητικότητα του. Υπάρχουν κλινικές που λειτουργούν ακόμη και στο 15%. Το προσωπικό του δεν είναι εξουθενωμένο όπως του ΠΓΝΠ.  Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι. Το γεγονός όμως αναμφισβήτητο. Αυτό δεν είναι μόνο άδικο για τους εργαζόμενους στο νοσοκομείο του Ρίου με την τεράστια ένταση εργασίας. Σίγουρα  θα έχει επιπτώσεις και στο μέλλον του νοσοκομείου του Αιγίου. Είτε το θέλουμε είτε όχι. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και οι δανειστές, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη ασχοληθεί με το θέμα. Επίσης να μη ξεχνάμε ότι υπάρχει διεθνώς πλέον ένας «νοσοκομειακός δαρβινισμός». Δεν επιθυμώ να επεκταθώ. Ο νοών νοείτω.

Αν ενωθεί με το ΠΓΝΠ το νοσοκομείο Αιγίου θα αναβαθμιστεί σε κομμάτι πανεπιστημιακού νοσοκομείου. Θα δέχεται περιστατικά από το Ρίο, κυρίως δευτεροβάθμιας περίθαλψης, εκτονώνοντας έτσι τις πιέσεις που δέχεται το ΠΓΝΠ. Οι κάτοικοι του Αιγίου θα έχουν μαζί με τους ήδη υπηρετούντες γιατρούς τους και τους γιατρούς του Ρίου. Τα περισσότερα περιστατικά που τώρα κατευθύνονται στο Ρίο θα παραμένουν στο Αίγιο. Συνάμα, θα αντιμετωπίζονται ως εσωτερικοί ασθενείς όταν χρειάζονται εξειδικευμένες εξετάσεις στο ΠΓΝΠ. Άρα μιλάμε για αναβάθμιση του νοσ. Αιγίου.

Ταυτόχρονα οι κάτοικοι της Πάτρας θα βρίσκουν κρεβάτι στο νοσοκομείο της πόλης τους, ενώ αν συνεχιστεί το τωρινό ρεύμα θα διεκδικούν ισότιμα (και έτσι γίνεται ήδη) την σπάνια κλίνη με έναν κάτοικο του Αιγίου, του Μεσολογγίου του Πύργου ή άλλων γειτονικών πόλεων. Παράλληλα, το προσωπικό του Ρίου θα ανασάνει. Θα είναι μια win-win κατάσταση για όλους.

Προσοχή:  Δεν μιλάω για διασύνδεση των νοσοκομείων. Μιλάω για συνένωση του ΠΓΝΠ με Αίγιο και διασύνδεση με Καλάβρυτα, λόγω γεωγραφικών ιδιαιτεροτήτων.  Δεν χρειάζονται επιχειρήματα κατά της διασύνδεσης. Δείτε τη διασύνδεση Πύργου με Αμαλιάδα και Κρέστενα. Τα συμπεράσματα ως προς την επιτυχία του εγχειρήματος δικά σας.  Μόνο η συνένωση θα επιφέρει οικονομίες κλίμακος λειτουργικές, διοικητικές, οικονομικές κ.α.

Λεπτομέρειες όπως η διακίνηση ασθενών μεταξύ των νοσοκομείων, η μετακίνηση ιατρών, η μετακίνηση συγγενών, διοικητικά θέματα είναι θέματα προς συζήτηση, αλλά με εύκολες και φθηνές λύσεις για το σύστημα, άνετες για τους ασθενείς, συγγενείς και εργαζόμενους. Άλλωστε 15 λεπτά θα είναι η χρονική απόσταση με το νέο δρόμο (πιθανόν χρονικά πιο κοντά και από τον Άγιο Ανδρέα).  Τα πάντα συζητούνται.

Προτάσεις επί αυτών των θεμάτων όχι απλά ευπρόσδεκτες αλλά επιβεβλημένες. Πιστεύω ότι το θέμα πρέπει να ενδιαφέρει. Καλώ τους εργαζόμενους στα δύο νοσοκομεία, τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, περιφερειάρχες, δημάρχους,  όλους τους θεσμικούς αλλά κυρίως τους απλούς ανθρώπους να πάρουν θέση.  Πρέπει άμεσα να αρχίσει συζήτηση.  Ας μην καθυστερούν πετώντας τη μπάλα στην εξέδρα.  Και ας μην απορρίψουν την πρόταση μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Πρέπει να  γίνουν δραστικές αλλαγές αλλιώς το σύστημα δε θα αντέξει.  Οι καιροί ου μενετοί. Αναμένω.

                                                              Θεόδωρος Πισιμίσης BSc, MPhil, PhD (UCL)

                                                                               Διοικητής ΠΓΝΠ         

ΥΓ. Σχόλια, απαντήσεις, προτάσεις μπορούν να γίνονται στην ιστοσελίδα του ΠΓΝΠ στη στήλη Forum ή σε εφημερίδες, σε αυτές φυσικά που θα θελήσουν να συμμετέχουν στο διάλογο με τη δημοσίευση απόψεων.